Ο ΓΙΑΝΝΑΡΙΚΟΣ ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΣΧΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ". ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΥΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
Η ναρκοθετούσα τη σωτηρία μας γιανναρική διδαχή, αναπαραγωγή της αρχαίας αιρέσεως του νικολαιτισμού, δεν έτυχε, δυστυχώς, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, της συνοδικής καταδίκης της από της πλευράς της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και συνεχίζει, ανεξέλεγκτη, να διαχέεται και παγιώνεται εντός του εκκλησιαστικού σώματος, προς μεγίστη χαρά του αρχεκάκου όφεως, πατρός, πάτρωνος και εμπνευστού της εν λόγω φρικαλέας πλάνης και κακοδοξίας, που τέρπεται όταν ψυχές, υπέρ ων Χριστός απέθανε,απόλλυνται εξ αιτίας της και εξ αιτίας της αδιαφορίας των ποιμένων.
Και όμως! Τρεις ευθαρσείς μητροπολίτες, υπείκοντες στη φωνή της αρχιερατικής τους συνειδήσεως, μνήμονες των φρικτών αρχιερατικών τους όρκων κατά την ιερή στιγμή της χειροτονίας τους και κηδόμενοι θεοφιλώς της σωτηρίας του θεόθεν εμπεπιστευθέντος αυτοίς ποιμνίου, οι μακαριστοί Φλωρίνης Αυγουστίνος, Δρυινουπόλεως και Κονίτσης Σεβαστιανός και Σιδηροκάστρου Ιωάννης, έθεσαν το όλο ζήτημα σε δύο συνεχόμενες συνεδριάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου τον Ιούνιο του 1989.
Μέχρι και σε ψηφοφορία οδηγήθηκε η διεξαχθείσα συζήτηση με το ερώτημα της παραπομπής ή μη του όλου ζητήματος στην αρμόδια συνοδική επιτροπή. Και ποίο το αποτέλεσμα; Μόνο οι τρεις προαναφερθέντες επίσκοποι ψήφισαν υπέρ της παραπομπής. Όπως σαφώς καταφαίνεται από το ρεπορτάζ της αγωνιστικής εκκλησιαστικής εφημερίδος "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ",(φύλλο Ιουνίου 1989), πρωτοστάτης της εν εκκρεμότητι παραμονής του ζητήματος (ματαιώσεως της συζητήσεώς του και συνακολούθου λήψεως αποφάσεως κατ ουσίαν) υπήρξε ο τότε συνοδικός μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας και νυν, διά τας πολλάς και φρικτάς μας αμαρτίας, αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος ο Β'., που "αλληθώρισε" στο άσχετο με τη γιανναρική νεονικολαιτική πανώλη ζήτημα των Ορθοδόξων ιεραποστολικών αδελφοτήτων.
Φρικαλέες και σκανδαλώδεις νεονικολαιτικές "διδασκαλίες"-κακοδοξίες έχει επίσης διατυπώσει ο γνωστός και μη εξαιρετέος π.Φιλοθεος Φάρος για τις οποίες η ποιμαίνουσα Εκκλησία ποιεί την νήσσαν και υπνώττει τον νήδυμον και ρέγχει εντονότερον του προφήτου Ιωνά εν τη κοιλία του κήτους, ενώ "ερωτοθεολογικά" φληναφήματα και ληρήματα εκπορεύονται από τη γραφίδα του επίσης γνωστού και μη εξαιρετέου καθηγητού της "θεολογικής" σχολής του ΑΠΘ Χ.Σταμούλη. Εσχάτως ενεφανίσθη και κάποιο "χριστιανικό" βιβλίο-έκτρωμα με τίτλο ¨"χριστιανική ζωή και σεξουαλικές σχέσεις", των "προοδευτικών" εκδόσεων "ΕΝ ΠΛΩ" (για την απώλεια μάλλον...),σφόδρα επικίνδυνο για την πνευματικη ζωή των πιστών μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και κείμενο περί σοδομισμού (ομοφυλοφιλίας) του επίσης γνωστού και μη εξαιρετέου π.Βασιλείου Θερμού, στις οθνείες και σρεβλές θέσεις του οποίου έχει ασκηθεί εκ πολλών κατευθύνσεων καταλυτική και εξουθενωτική κριτική προς δόξαν Θεού και προς ψυχική ωφέλεια του ποιμνίου. Όσοι ποιμένες και καθ ύλην αρμόδιοι (θεολογικοί παράγοντες) εξακολουθούν να αδιαφορούν για την ψυχοβλαβή γιανναρική και γενικότερη νεονικολαιτική συφιλίδα ας αναλογισθούν και ας καθρεπτισθούν στην αφυπνιστική κατακλέίδα της επί συνόδω πρώτης αγορεύσεως του μακαριστού Φλωρίνης Αυγουστίνου και η οποία έχει ως εξής: "ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΘΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΔΙΑ ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΟΣ , ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΛΥΣΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΕ ΕΠΙΚΑΛΥΜΜΑ ΤΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑΣ ΙΔΕΑΣ".
Α΄ΜΕΡΟΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΔΙΣ ΤΗΣ 23-6-1989. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
Το έτερον θέμα το οποίον θίγεται εις το δεύτερον έγγραφον του σεβ.Φλωρίνης είναι το θέμα των λεγομένων νεοορθοδόξων , των οποίων κορυφαίος εκπρόσωπος θεωρείται ο καθηγητής της Φιλοσοφίας εις την Πάντειον Σχολήν κ.Χρήστος Γιανναράς κ.ά.
Εναντίον της νέας ταύτης ιδεολογικής καταστάσεως , η οποία θεωρείται ότι εκτρέπεται εκ των παραδεδεγμένων αρχών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έχει γράψει δύο ενδιαφέροντα βιβλία ο λόγιος μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης. Έναντι δε του σοβαρού τούτου ρεύματος, το οποίον, ως μη ώφελεν, ήρχισε δυστυχώς να παρουσιάζη πολλούς οπαδούς και θαυμαστάς, και αποτελεί σοβαρόν πνευματικόν και ψυχικόν κίνδυνον διά το χριστεπώνυμον πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο σεβ. μητροπολίτης Φλωρίνης εζήτησε δι εγγράφου του όπως λάβη θέσιν η Ιερά Σύνοδος και διατυπώση δημοσίως τας απόψεις της.
Επηκολούθησεν ευρεία συζήτησις επ αυτού, εις την οποίαν έλαβον μέρος αρκετοί συνοδικοί ιεράρχαι.
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ δεν ήθελε κατ αρχήν να γίνη ούτε καν συζήτησις επ αυτού του θέματος λέγων "αφήστε ήσυχον τον Γιανναράν"!!!
Ομιλών επί του ιδίου θέματος ο μητροπολίτης Δρυινουπόλεως κ.Σεβαστιανός είπε ότι τούτο είναι λίαν σοβαρόν και ότι πολλά εκ των διαλαμβανομένων εις τα συγγράμματα του κ.Γιανναρά είναι αντορθόδοξα και ψυχοβλαβή.
Ο μητροπολίτης Θηβών κ.Ιερώνυμος είπεν ότι έχει διαβάσει ένα εκ των βιβλίων του κ.Γιανναρά, το ¨ΚΑΤΑΦΥΓΙΟΝ ΙΔΕΩΝ", εις το οποίον δεν ευρίσκει μεμπτά πράγματα , και ότι τα πλείστα των διαλαμβανομένων εις αυτά είναι ορθά, και ιδίως τα αναφερόμενα εις τας χριστιανικάς οργανώσεις.
Ομιλών επί του θεματος αυτού ο μητροπολίτης Φλωρίνης κ.Αυγουστίνος είπε τα εξής:
"Δεν πρέπει να ομιλώμεν εμπαθώς και να συγχέωμεν τα πράγματα με τας θρησκευτικάς οργανώσεις. Εν προκειμένω δεν κρίνονται αι χριστιανικαί οργανώσεις, αλλ ωρισμέναι ιδέαι, αι οποίαι έχουν επικίνδυνον επίπτωσιν εις την θρησκευτικήν και κοινωνικήν ζωήν του τόπου μας. Η σύστασις των συνοδικών επιτροπών, και μάλιστα της επί των δογματικών και ηθικών ζητημάτων, αυτόν τον σκπόν έχει. Να εξετάζη τα διάφορα κατά καιρούς ανακύπτοντα θέματα. Εν δε εκ των σοβαροτέρων θεμάτων είναι η υπεράσπισις των δογμάτων. Διατί, μακαριώτατε, να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά; Όταν προ 13ετίας περίπου ο υποφαινόμενος είχον ασκήσει κριτικήν επί ωρισμένων γενομένων την εποχήν εκείνην επισκοπικών εκλογών, εκινήσατε γην και ουρανόν και εζητήσατε πάραυτα εξηγήσεις διά να με καταστήσετε υπόδικον και να με αποκλείσετε από συνοδικόν μέλος , ως βλασφημήσαντα δήθεν εις το Άγιον Πνεύμα. Αλλ εις την προκειμένην περίπτωσιν και άλλας παρομοίας τα πράγματα είναι πολύ σοβαρώτερα, ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΘΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΔΙΑ ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΟΣ , ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΛΥΣΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΕ ΕΠΙΚΑΛΥΜΜΑ ΤΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑΣ ΙΔΕΑΣ".
Τελικώς , ύστερον και από άλλας συζητήσεις, απεφασίσθη να παραμείνη το θέμα εκκρεμές, διά να εξετασθή εν καιρώ εις άλλην συνεδρίαν είτε υπό της παρούσης είτε υπό άλλης Διαρκους Ιεράς Συνόδου.
Β' ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ
Γ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΗΣ 23-6-1989
ΝΕΑ ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
Μετά ταύτα και εξ αφορμής των πρακτικών , έλαβε τον λόγον ο μητροπολίτης Φλωρίνης κ.Αυγουστίνος, ο οποίος είπε τα εξής:
"Επειδή δεν βλέπω διάθεσιν εκ μέρους των περισσοτέρων εξ ημών να αντιμετωπισθή σοβαρώς το θέμα των νεοορθοδόξων (κ.Γιανναρά κ.ά), περί του οποίου εγένετο συζήτησις κατά την συνεδρίαν της χθες (22-6-1989) εξ αφορμής αναγνώσεως επί Συνόδου σχετικού εγγράφου μου, το οποίον είχεν υποβληθή εις την αρχιγραμματείαν της της Ιεράς Συνόδου, διά τούτο ανεζήτησα και εύρον δύο (2) βιβλία του οσιολογιωτάτου μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου και έφερα ταύτα εδώ, διά να τα θέσω υπ όψιν σας, ώστε να κατατοπισθή όποιος θέλει. Τα βιβλία ταύτα αποτελούν αντίκρουσιν και ανασκευήν των εξωφρενικών και αντορθοδόξων του κ.Γιανναρά και της συνοδοιπορίας του , αι οποίαι είναι λίαν επικίνδυνοι και ζημιογόνοι διά την πνευματικήν υπόστασιν του χριστεπωνύμου πληρώματος. ΑΛΛΟΙΜΟΝΟΝ ΔΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΛΑΒΩΜΕΝ ΜΕΤΡΑ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΩΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΑΠΟΣΟΒΗΘΗ Ο ΕΚ ΤΟΥΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΔΙΑ ΠΑΝΤΑ ΒΕΒΑΙΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΝ ΑΛΛ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΝΕΟΤΗΤΑ. Διά τούτο φρονώ ότι πρέπει οπωσδήποτε να ληφθή απόφασις εκ μέρους μας και εις πρώτην φάσιν να παραπεμφθή τουλάχιστον η υπόθεσις εις την αρμοδίαν Συνοδικήν Επιτροπήν επί των Νομοκανονικών ζητημάτων, της οποίας ο γραμματεύς είναι δραστήριος και ικανός (Σ.Σ. προφανως εννοεί τον τότε αρχιγραμματέα, μακαριστό κανονολόγο π.Ευάγγελο Μαντζουνέα) και πιστεύω ότι συντόμως θα φέρη εις πέρας το έργον, το οποίον ήθελε του ανατεθή.
Eάν όμως δεν θελήσωμεν να πράξωμεν έστω και αυτό το ελάχιστον, τοτε ερωτάται: δια τίνα λόγον έχομεν τας συνοδικάς επιτροπάς;
Μία δε τοιαύτη αρνητική στάσις μας θα αποτελέση σκανδαλώδη και μεροληπτικήν ενέργειαν όσον αφορά τη αντιμετώπισιν φλεγόντων και σοβαρών θεμάτων της Εκκλησίας μας. Και εάν πάλιν δεν θέλωμεν να πράξωμεν ούτε αυτό το ελάχιστον , τότε έχω να προτείνω μίαν άλλην εναλλακτικήν ενέργειαν. Ας ανατεθή εις ένα εκ των σεβ. συνέδρων, και κατά την γνώμην μου εις τον άγιον Αργολίδος (Σ.Σ. πρόκειται περί του μακαριστού, σεμνού και σοβαρού ιεράρχου Αργολίδος Ιακώβου (Παχή)), ο οποίος να εγκύψη εις τα συγγράμματα του νέου τούτου ολεθρίου ρεύματος, να ερευνήση ταύτα επισταμένως, να εξαγάγη τα συμπεράσματά του, και να συντάξη μίαν σχετικήν εισήγησιν. η οποία να απασχολήση το σώμα της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου εις μίαν έκτακτον ή ακροτελεύτιον συνεδρίαν αυτής ή έστω να διαβιβασθή προς εξέτασιν εις την νέαν ΔΙΣ , η οποία θα κάνη την έναρξίν της από του προσεχούς Σεπτεμβρίου".
Εν συνεχεία έλαβε τον λόγον ο μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.Σεβαστιανός, ο οποίος είπε τα εξής:
"Έχω μελετήσει αρκετά βιβλία του κ.Γιανναρά ως και τα βιβλία του οσιολογιωτάτου μοναχού π.Θεοκλήτου Διονυσιάτου .
'Εχω σχηματίσει αλγεινοτάτην εντύπωσιν και έχω συνειδητοποιήσει τον υφιστάμενον διά την Εκκλησίαν μας γενικώς κίνδυνον εκ των ιδεών και φρονημάτων των λεγομένων νεοορθοδόξων. Φρονώ ότι η Εκκλησία έχει υποχρέωσιν να λάβη μέτρα διά το σοβαρόν τούτο θέμα.
Ανέφερε μάλιστα ο κ.Σεβαστιανός και ωρισμένα αποσπάσματα και θέσεις εκ των συγγραμμάτων του κ.Γιανναρά , τα οποία συνιστούν Ο,ΤΙ ΒΔΕΛΥΡΟΝ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ. Συμφώνως, δηλαδή, προς τας νεωτέρας αυτάς ιδέας, ο χριστιανός είναι δυνατόν, του είναι επιτρεπτόν, να αισχρολογή και να ασχημονή και παραλλήλως να κρατή εις τας χείρας του το κομποσχοίνι, πιστεύων ότι ούτω προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν!".
ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ ΤΟΥ Χ.ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΔΥΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟΙ
Μετά τον σεβ.Κονίτσης έλαβε τον λόγον και ωμίλησεν ο μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας (Σ.Σ. ο νυν αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος) κ.Ιερώνυμος, ο οποιος ΥΠΕΡΗΜΥΝΘΗ του προσώπου του κ.Γιανναρά, ειπών τα εξής:
"Το θέμα είναι πολυσύνθετον και έχει μέγα βάθος και πλάτος. Εάν δε τυχόν αποφασίσωμεν να λάβωμεν θέσιν έναντι του κ.Γιανναρά, τότε αναμφιβόλως θα πρέπη να λάβωμεν θέσιν και έναντι των χριστιανικών οργανώσεων και αδελφοτήτων, αι οποίαι εις αρκετά σημεία των εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων των έχουν παπικόν και προτεσταντικόν πνεύμα και είναι επηρεασμέναι εκ του πνεύματος και της τακτικής των θρησκευτικών ομολογιων και παραφυάδων της Δύσεως.
Επίσης ο σεβ.κ.Ιερώνυμος ανέφερεν ότι αι χριστιανικαί αδελφότητες δεν απήντησαν εις ωρισμένας κατηγορίας του μνημονευθέντος μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, ο οποίος τας θεωρεί ως "μακαρίας τη λήξει".
Προς τους ανωτέρους λόγους και θεσεις του σεβ.Θηβών συνεφώνησε και υπερεθεμάτισε και ο μητροπολίτης Κερκύρας κ.Τιμόθεος.
Ούτος υπεστήριξε την άποψιν ότι, εάν τεθή υπό κρίσιν ο κ.Γιανναράς , τότε θα πρέπει να τεθή υπό κρίσιν και το έργον των χριστιανικών αδελφοτήτων. Επίσης ανέφερεν ότι ότι ωρισμέναι εκ των εκδόσεων των θρησκευτικών οργανώσεων είναι επηρεασμέναι εκ από δυτικά πρότυπα ή αποτελούν ξένων βιβλίων, ως έχει αποδείξει ένας εκ των πανεπιτημιακών διδασκάλων.
Επίσης ο κ.Τιμόθεος υπεστήριξεν την άποψιν ότι δεν έχουν κανένα λόγον οι άγαμοι κληρικοί. οποίοι ειναι και οι αρχιερείς, να ασχολούνται με θέματα, τα οποία αφορούν και ενδιαφέρουν ως επί το πλείστον τους εγγάμους και οικογενειάρχας.
Ο ΣΕΒ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ
Απαντών εις τας ενστάσεις των δύο ανωτέρω μητροπολιτών ο σεβ.Φλωρίνης κ.Αυγουστίνος είπε τα εξής:
"Και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος θεωρείται δόκιμος και πολυγραφώτατος εκκλησιαστικός συγγραφεύς και τιμάται και γεραίρεται υπό της Εκκλησίας, έχει κατηγορηθή ότι εις τον συγγραφικόν του τρόπον απομιμείται ξένα πρότυπα και ότι παπίζει και φυλοδυτικίζει (Σ.Σ. τις στρεβλές αυτές θέσεις διακήρυξε και ο Χ.Γιανναράς. Πολύ καλή απάντηση δίδει ο π.Θεόδωρος Ζήσης . Βλέπε https://www.impantokratoros.gr/0108812A.el.aspx).
Τούτο όμως δεν ανταποκρίνεται εις την πραγματικότητα. Συγκεκριμένως μάλιστα ούτος εις εν εκ των συγγραμμάτων του, το Εορτοδρόμιον, υποστηρίζει την άποψιν ότι, εάν υπάρχη τι καλόν εις τους ετεροδόξους , δεν σημαίνει ότι πρέπει να το απορρίψωμεν διαρρήδην, εκ του φόβου μήπως κατηγορηθώμεν ότι συμφωνούμεν προς αυτούς. Όσον διά την ένστασιν, εάν και κατά πόσον μας αφορούν αι ιδέαι και τα θέματα τα διαλαμβανόμενα εις τα υπό κρίσιν συγγράμματα, φρονώ ότι μας αφορούν οπωσδήποτε, διότι δεν θα απαντήσωμεν ως μεμονωμένα άτομα, αλλ ως εκπρόσωποι της Εκκλησίας και του πνεύματος των πατέρων, το οποίον οφείλομεν να διατηρήσωμεν ανόθευτον εις την γενεάν μας. Πρέπει μάλιστα να ομιλήσωμεν διά τους νεοορθοδόξους με γλώσσαν ωμής αληθείας, με την γλώσσαν της επιστολής Ιούδα και της Β΄Πέτρου, εάν θέλωμεν να είμεθα ειλικρινείς και εν τάξει προς τον εαυτόν μας".
Επίσης ο κ.Αυγουστίνος είπεν ότι το θέμα των νεοορθοδόξων και του κ.Γιανναρά είναι διάφορον του θέματος των ορθοδόξων χριστιανικών αδελφοτήτων και ότι δεν πρέπει να συνδέεται και να συσχετίζεται τούτο προς αυτάς." Εδώ ερωτάται και οφείλομεν να δώσωμεν υπεύθυνον απάντησιν και να προφυλάξωμεν τους αδαείς εάν και κατά πόσον οι νεοορθοδοξοι ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας. Εάν δε αι χριστιανικαί οργανώσεις αιρετίζουν , τότε τι πρέπει να είπωμεν διά τον κ.Γιανναράν και τους ομοιδεάτας του; Και όμως αι ανωτέρω οργανώσεις και αδελφότητες, παρά την ατέλειαν των συγκροτούντων αυτάς μελών και την πλεμικήν, η οποία επί σειράν ετών ενεργείται εις βάρος των, θα ζήσουν και θα επιβιώσουν , διότι τα μέλη των έχουν αυταπάρνησιν και ταπείνωσιν και ουσιαστικόν σύνδεσμον με την μητέρα Εκκλησίαν και διότι ο Θεός βλέπει και ευλογεί άνωθεν το επιτελούμενον υπ αυτών έργον".
ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΔΙΑ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΝ
Εις την συνέχειαν της συζητήσεως επί του ανωτέρου θέματος (των νεοορθοδόξων) ένας εκ των σεβ.συνέδρων, ο αντιπρόεδρος της ΔΙΣ σεβ.μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Ιωάννης (Σ.Σ. πρόκειται περί λαμπρού επισκόπου, ασκητικού, παραδοσιακού, μαχητικού και αγωνιστικού, μακαριστού πλέον), προέτεινεν όπως διενεργηθή ψηφοφορία επί του θέματος, διά να διαπιστωθή τι τέλος πάντων θα γίνη. Η πρότασις αύτη αρχικώς δεν εγένετο αποδεκτή, αλλά μετά ταύτα, εκ της ανάγκης των πραγμάτων, ωδηγήθησαν εις αυτήν. Κατά την γενομένην ψηφοφορίαν με ερώτημα, εάν θα παρεπέμπετο ή όχι το θέμα εις την αρμοδίαν συνοδικήν επιτροπήν , το αποτέλεσμα υπήρξεν αρνητικόν, δηλαδή να μη παραπεμφθή. Εμειοψήφησαν τρεις μόνον μητροπολίται, οι σεβ.Σιδηροκάστρου Ιωάννης, Κονίτσης Σεβαστιανός και Φλωρίνης Αυγουστίνος, ο οποίος ομιλών κατά την κρίσιμον εκείνην στιγμήν κατέστησε τους λοιπούς ιεράρχας υπευθύνους δι ό,τι απευκταίον συμβή εις την Εκκλησίαν μας , ως προς το φοβερόν κύμα της διαφθοράς, η οποία καθημερινώς διαδίδεται και τείνει να επικρατήση.
Ο λόγος απορρίψεως της προτάσεως υπήρξεν, εκτός των άλλων, και τυπικός, διότι δηλαδή το θέμα δεν ήτο αναγεγραμμένον εις την ημερησίαν διάταξιν. Κατά τνα δε τρόπον ηθελον να επιρρίψουν ευθύνας και εις τον αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου , διατί έφερε τούτο προς συζήτησιν. Αλλ η παρουσίασις του θέματος έγινεν όλως φυσιολογικώς , υπό μορφήν ανακοινώσεως μεταξύ των τρεχόντων υπηρεσιακών θεμάτων.
ΕΠΙΛΟΓΙΚΟ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
Αυτό, λοιπόν, είναι το χρονικό της οικτρής τύχης που επεφύλαξε η τότε συνοδική πλειοψηφία στη θεοφιλή πρόταση των τριών συνεπισκόπων τους αναφορικά με το γιανναρικό νεονικολαιτισμό. Στα μαύρα χρόνια της σεραφειμικής λαίλαπας.Και φθάσαμε σήμερα στο σημείο μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας να καλούν τον πρύτανη των νεοορθοδόξων να μιλήσει στους νέους των επισκοπικών περιφερειών τους για θέματα γάμου και οικογένειας!!!
Είδαμε επίσης την κωλυσιεργία του μητροπολίτου Θηβών, συνεπικουρούντος και τινος κεκοιμημένου συνεπισκόπου του, καθώς και το "αλλοιθώρισμά" τους στις ορθόδοξες ιεραποστολικές αδελφότητες που αποτελούν κάρφος στους οφθαλμους των εκκοσμικευμένων χριστιανών και για τις οποίες ο μακαριστός, οσίας βιοτής, π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος έφη ότι εάν δεν υπήρχαν οι αδελφότητες δεν θα υπήρχε πνευματικός άνθρωπος στη χώρα μας! Ο δε άγιος Νεκτάριος σε δύσκολα ζητήματα ερμηνείας της Αγίας Γραφής παρέπεμπε στο μακαριστό ιδρυτή της "ΖΩΗΣ" π.Ευσέβιο Ματθόπουλο τον οποίο ονόμαζε "πνευματικό άνθρωπο" (βλέπε "ΌΛΟΣ ΙΕΡΩΜΕΝΟΣ ΘΕΩ,έκδοσις αδελφότητος θεολόγων Ο ΣΩΤΗΡ).
ΣΧΟΛΙΟ: Νά καί ο Νάνης μέ τά νανουρίσματα. Ισως είναι ο Θεολόγος πού μάς λείπει καί θά μάς σώσει. Αν δέν υπήρχε ο Γιανναράς οι Ελληνες σήμερα δέν θά ήταν διεφθαρμένοι καί σεξομανείς. Είναι τόσο απλό. Δέν τό είχαμε σκεφθεί. Μπράβο Νάνη. Είχες καλό πνευματικό. Οι οργανωσιακοί πάσης φύσεως λατρεύουν τό Καταφύγιο Ιδεών καί τό χρησιμοποιούν γιά τόν καθημερινό τους διαλογισμό. Γιατί όμως νεονικολαίτης; Επαναλαμβάνονται σέ τακτά διαστήματα οι ίδιες αιρέσεις; Εχουμε τήν αιώνια επανάληψη τού ιδίου; Οπως φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη , καλοκαίρι; Τό αγροτικό σου κάνεις; Αν δέν είσαι γιά τά νανουρίσματα νά αντιμετωπίσεις τόν Γιανναρά στήν θεολογία τού προσώπου, Νάνη.Γιατί κρύβεσαι πίσω από τίς συκοφαντίες; Γιατί μειώνεις τόσο τόν εαυτό σου; Δέν καθάρισαν καλά οι Πατέρες τόν κήπο τής ορθοδοξίας από τίς αιρέσεις καί ξαναφύονται οι ίδιες; Μήπως έχουμε νά κάνουμε μέ νέα σύννεφα; Μήπως;
Αμέθυστος
13 σχόλια:
Πολύ ανδιαφέρον κείμενο. Μάθαμε πολλά. Μεταξύ άλλων πώς "θάβονται" κάποια σοβαρά ζητήματα στη σύνοδο για λόγους σκοπιμότητας μάλλον.
Ποιό σοβαρό θέμα θάφτηκε εν προκειμένω;;
Αυτό που πρέπει όντως να αντιμετωπιστεί είναι η θεολογία του προσώπου. Και όλη η αντίληψη που απορρέει από αυτήν και έχει διαχυθεί στον δυτικό τρόπο σκέψης που απορρόφησε κι εμάς, και καταλήγει στο "ίδιο θέλημα" και στη δημιουργία του ΕΓΩ.
Στην αυτονόμηση δηλαδή από τον Κύριο (που μόνο δι Αυτού γινόμαστε πρόσωπα), και στην άρνηση να παραδώσουμε σ΄Εκείνον το θέλημά μας.
Η θεολογία του προσώπου μιλά για ετερότητα και διαφορετικότητα.
Και το ζητούμενο από κει και πέρα θεωρείται ότι είναι η σχέση ανάμεσα στα έτερα, που μέσα από αυτή τη σχέση υποτίθεται ότι ο άνθρωπος αποκτά πρόσωπο (μέσα από την αγάπη και την αποδοχή των άλλων).
Αυτή είναι όμως και η ουσία της πολιτικής ορθότητας και του οικουμενισμού που είναι η ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα.
Αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν, γιατί εκεί βρίσκεται η ρίζα όλων αυτών που ζούμε.
Δεν είναι ότι διδάσκεται ένας νεονικολαϊτισμός δηλ. δεν διδάσκεται τόσες δεκαετίες έτσι ξεκομμένα π.χ. η ανηθικότητα ή η ομοφυλοφιλία κτλ..
Αυτό που διδάσκεται ο άνθρωπος από πολύ μικρή ηλικία είναι ακριβώς ότι ο στόχος της ζωής του είναι "να διεκδικήσει την προσωπική αλήθεια του", την πραγμάτωση του εαυτού του μέσα από το "θέλω" του.
Βλέπουμε από πολύ μικρή ηλικία να διαχέεται στον άνθρωπο αυτό το πνεύμα.
Στη Δύση έγινε έντονο κυρίως μετά τον διαφωτισμό, και ήρθε και στην Ελλάδα και το ζούμε σήμερα στην πληρότητά του.
Ακόμα και αν καταδικαστεί ο Γιανναράς από Σύνοδο, πως είναι δυνατόν αυτό να επηρεάσει την κοινωνία και τον τρόπο που σκέφτεται;
Δηλαδή είναι δυνατόν να νομίζουμε ότι η μετάλλαξη που έχει υποστεί ο σύγχρονος άνθρωπος είναι αποτέλεσμα έτσι στενά κάποιας νεονικολαϊτικης διδασκαλίας;
Τα πράγματα είναι πολύ βαθύτερα. Η θεολογία του προσώπου, αγγίζει όλο το φάσμα την ανθρώπινης ύπαρξης, κυρίως τα αθέατα πάθη όπως η υπόληψη του εαυτού μας, η υπερηφάνεια, και η κενοδοξία (και τόσα άλλα που περιγράφει τόσο ωραία ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης).
Αν δεν δούμε το θέμα στην ευρύτητά του, και εστιάσουμε μόνο σε συγκεκριμένα πράγματα αφήνοντας στην άκρη τα σημαντικότερα, τότε καταλήγουμε (και μειώνουμε την πίστη μας) στον γνωστό ηθικισμό των οργανώσεων.
Έχω μελετήσει αρκετά βιβλία του κ.Γιανναρά ως και τα βιβλία του οσιολογιωτάτου μοναχού π.Θεοκλήτου Διονυσιάτου.
Κατα τον συγχωρεμενο τον Σεβαστιανο ο αλλος μεγαλος θεολογος μετα τον Αγιο Γρηγοριο Παλαμα, ειναι ο π. Θεοκλητος.
Αφου το ειπε ο Θεοκλητος ετσι ειναι.
Απιστευτοι οι οργανωσιακοι. ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΜΜΕΝΟΙ, με τον τροπο που ο Αγιος Παισιος νοημαματοδοτει τη λέξη. Στο τελος θα καταληξουμε απολογητες του Γιανναρα. Βαθυ σκοτος Νανι μου.
Να το διαβασει ο Γιανναρας να δει τι μεγαλεια του προσαπτουν. Η κενοδοξια σε αυτη την περιπτωση χουρχουριζει με ικανοποιηση. Αλλα χτιζαμε και αλλα μας βγηκαν.
Πού τον είδες το γνωστό "ηθικισμό" των οργανώσεων maria.p; Τι εννοείς γράφοντας για "ηθικισμό";
Στην αυτονόμηση δηλαδή από τον Κύριο (που μόνο δι Αυτού γινόμαστε πρόσωπα)
Ακομη κι εδω υπαρχει ζητημα. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΚΑΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΟΣΩΠΟ. Τι θα πει γινομαστε προσωπα;
Γινεται μελος σωματος.
Κατα τον Αγιο Συμεων Νεο θεολογο:
Οὕτως οὖν τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, συναρμολογούμενον διά τῶν ἀπ ̓αἰῶνος ἁγίων αὐτοῦ, ἄρτιον ὑπάρχει καί ὁλόκληρον εἰς ἕνωσιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ τῶν πρωτοτόκων τῶν ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς, πρός οὕς “Μή χαίρετε” λέγει καί νῦν ὁ Θεός, “ὅτι τά δαιμόνια ὑμῖν ποτάσσεται”, ὅπερ ἐν τοῖς κουφοτέροις τῦφον μᾶλλον καί οἴησιν ἐμποιεῖ, “χαίρετε δέ ὅτι τά ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς”.
Ὅτι δέ οἱ ἅγιοι πάντες μέλη ὄντες Χριστοῦ εἰς ἕν γίνονται σῶμα αὐτοῦ, ἀλλά καί μέλλουσιν
εἰσέτι γενέσθαι, πειράσομαι τοῦτο καί ἀπό τῆς θείας ἀποδεῖξαι Γραφῆς.
Καί ἐν πρώτοις ἄκουσον αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν καί Θεοῦ, ὅπως τήν
.......μετ ̓ αὐτοῦ ἕνωσιν ἀδιάσπαστον ἐμφαίνει καί ἀχώριστον........ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙ Ο ΒΑΡΘΠΛΟΜΕΑΣ..... ἐν τῷ
λέγειν πρός τούς αὐτοῦ ἀποστόλους· “Ἐγώ ἐν τῷ Πατρί καί ὁ
Πατήρ ἐν ἐμοί· καί ὑμεῖς ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν ὑμῖν”, καί πάλιν· “Οὐ
περί τούτων δέ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλά καί περί πάντων τῶν
πιστευόντων διά τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἕν ὦσι”.
Βουλόμενος δέ τόν τρόπον πιστώσασθαι τῆς ἑνώσεως, ἐπαναλαμβάνων τόν λόγον φησί·
“Καθώς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν σοί, ἵνα καί αὐτοί ἕν ὦσι”.
Σαφέστερον δέ τοῦτο ποιῶν, ἐπιφέρει·
“Καί ἐγώ τήν δόξαν, ἥν δέδωκάς μοι, δέδωκα αὐτοῖς,
ἵνα ὦσιν ἕν, καθώς ἡμεῖς ἕν ἐσμέν· ἐγώ ἐν αὐτοῖς καί σύ ἐν
ἐμοί, ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν”, καί μετ ̓ ὀλίγ· “Πάτερ, οὕς
δέδωκάς μοι θέλω ἵνα, ὅπου εἰμί ἐγώ, κἀκεῖνοι ὦσι μετ ̓ ἐμοῦ,
ἵνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν, ἥν δέδωκάς μοι”, καί πάλιν·
”Ἵνα ἡ ἀγάπη, ἥν ἠγάπησάς με, ἐν αὐτοῖς ᾖ κἀγώ ἐν αὐτοῖς”.
Εἶδες μυστηρίων βάθος; Ἔγνως ὑπερβαλλούσης δόξης
ὑπεράπειρον ὑπερβολήν; κατενόησας ἑνώσεως τρόπον ὑπέρ
νοῦν ὄντα καί ὑπέρ ἅπασαν ἔννοιαν;
Και πιο κατω:
Καί ὅτι ταῦτα οὕτως ἔχει, ἄκουε Παύλου λέγοντος·
“Ἐν γάρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὐκ ἔστι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ Ἰουδαῖος,
οὐχ Ἕλλην, οὐ Σκύθης, οὐ βάρβαρος, ἀλλά τά πάντα καί ἐν πᾶσι ριστός”.
Ὁρᾷς ὅπως οὐκ εἶπεν “ἀλλ ̓ οἱ πάντες χριστιανοί”, ἀλλά “Χριστός” εἷς, ὡς ἐκ μελῶν πολλῶν σῶμα ἕν.
11.08 Tόν είδε μιά μέρα καθώς έκανε βόλτα στόν Λυκαβητό.
11.08 http://o-nekros.blogspot.gr/2010/08/blog-post_28.html
Το είπα με την έννοια ότι οι οργανώσεις περιοριζόταν συνήθως, όπως έχουμε ακούσει, σε κηρύγματα καθηκοντολογίας (που πλησίαζε το προτεσταντικό πνεύμα), χωρίς να επεκτείνονται στη ρίζα της ανθρώπινης αποστασίας όπως κάνουν οι Πατέρες, που είναι η υπερηφάνεια και το "ίδιο θέλημα" ώστε να αντιμετωπιστεί συνολικά το πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου.
11.40 Αυτό είναι ένα απόσπασμα από την δική σου εργασία:
"Είναι όμως σαφές ότι ο άνθρωπος καταξιώνεται ως πρόσωπο μόνο όταν χαρισματικά ενωθεί με το πρόσωπο του Κυρίου. Το πρόσωπο υπάρχει εν Χριστώ και με το Χριστό. Και δεν είναι παρά το πρόσωπο του Κυρίου που δίνει το «πρόσωπο» στον άνθρωπο."
2.23 Τι σημαίνει αδελφέ "τον είδα καθώς έκανα βόλτα στον Λυκαβητό;"
Όποιος έχει να μου πει κάτι μπορεί να μου το πει. Αν είμαι ανεπιθύμητη εδώ δεν υπάρχει πρόβλημα.Ζητώ συγγνώμη αν ενόχλησα.
Δέν απευθύνεται σέ σένα. Η ηθικολογία τών οργανώσεων είναι κοινός τόπος. Η έκφραση τού σχολίου δέν ηχεί φυσιολογική. Κάνει τόν ανήξερο. Καί τόν ειρωνεύτηκα.
Εντάξει αδελφέ. Υπάρχει μια παροιμία που λέει:"Όποιος καεί με το χυλό φυσάει και το γιαούρτι". Αυτό έχω πάθει τώρα κι εγώ.
αγαπητη maria. p. δεν τιθεται θεμα διαφωνιας ή αντιπαραθεσης αλλα περαιτερω εξηγησης, Και δεν είναι παρά το πρόσωπο του Κυρίου που...... δίνει το.... «πρόσωπο» ....στον άνθρωπο.
Ο αγιος δεν επιδιωκει να γινει προσωπο. Οπως βλεπεις ο ανθρωπος καταξιωνεται ως προσωπο μονο με το Χριστο. Τα εισαγωγικα προστατευουν απο αυτην την ερμηνεια, οπου ο ανθρωπος εμφανιζεται να εχει κατι με τις δικες του δυναμεις. Το προσωπο.
Προσωπο ειναι μονο του Κυριου, μιλαμε για την οικονομικη Τριαδα, και ειναι αυτο το οποιο εμφαινεται στον ΑΓΙΟ. Ο αγιος παραιτειται απο ολα υπερ του Κυριου. Το λαμπικαρισμα του νου και της θελησης. Ειναι τα χαρισματα του Κυριου που καθιστουν τον αγιο προσωπο Κυριου.
Θα μπορουσαμε να πουμε οτι ο ορος δεν εμπεριεχει ολη την δυναμικη των πραγματων. Καταχρηστικα λεμε οτι εχουμε προσωπο, αν και οπως προειπα σε ...εισαγωγικα κι αυτο. Το τελειο το ειπε ο Αγιος Συμεων Ο Νεος Θεολογος.
Αυτα προς αρση παρεξηγησεων.
Μελλοντικα θα δουμε οτι οντως ο ορος ειναι ανεπαρκης. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΑΜΕ ΠΙΟ ΠΡΙΝ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΥΡΙΟΥ, ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ.
Δεν σε αποπηρα. Απλα με οσο πιο πολυ λεπτοτητα τα ακουμπαμε τοσο πιο πολυ μας αποζημιωνουν τα πραγματα.
Aδελφέ Χαλάρωσε δεν σκέφτηκα ότι αποδοκίμασες αυτό που είπα, απλά έγραψα το πρωί βιαστικά και γι αυτό δεν είπα τίποτα περισσότερο. Σου παρέθεσα το απόσπασμα γιατί κι εγώ όσα είπα τα διάβασα από την εργασία σου (που έχω ξαναπεί ότι μου άρεσε πολύ). Λέει και κάποια άλλα.Εσύ σαν θεολόγος που είσαι φυσικά γνωρίζεις πολύ καλύτερα τα πράγματα. Εγώ τώρα όχι μόνο δεν πρόκειται να παραστήσω ποτέ τον ειδήμονα σε αυτά τα θέματα, αλλά θα ήταν δηλαδή και αστείο.Και αν αγανάκτησα με όσα μου είπαν ότι "δεν ξέρω τι μου γίνεται στα θεολογικά", ο μόνος λόγος αδερφέ ήταν ότι όσα έλεγαν ήταν παράλογα.Και όσο και αν είμαι ελλιπής [που είμαι, και δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να το παραδεχτώ, αφού ούτε σπούδασα το αντικείμενο, αντίθετα είμαι σε εντελώς διαφορετικό που δεν έχει σχέση ούτε καν με φιλολογικά μαθήματα, κάνω ηλεκτρονικές συνταγογραφήσεις φυτοπροστατευτικών (είμαι από Γ.Π.Αθήνας)], καταλαβαίνω ότι κάποια πράγματα δεν στέκουν. Δεν μπορούν να μου λένε π.χ. ότι όταν παίρνω την Θεία Κοινωνία, "κοινωνώ αίρεση" ή ότι ο π.Σάββας Λαυριώτης κοινώνησε "αληθινό Χριστό" μόνο όταν αποτειχίστηκε (επειδή πιθανόν το ένιωσε έτσι ο ίδιος, γιατί του βάραινε την συνείδηση η μνημόνευση), ή ότι αποσύρθηκε η Θεία Χάρη από παντού και πήγε στους αποτειχισμένους, λες και είναι ιδιοκτησία κανενός η Θεία Χάρη..Τέλος πάντων..
Ευχαριστώ για την ωραία ανάλυση στο 11.48.
Γράφεις:"Ο αγιος δεν επιδιωκει να γινει προσωπο."
Μου θυμίζει αυτό που λέει ο Απ.Παύλος:«ζω δε ούκέτι εγώ, ζή δε εν έμοί Χριστός»..
Να συμπληρώσω απλώς αδελφέ ότι είναι πολύ σημαντική η θεολογική αντιμετώπιση της κατάστασης (έτσι ξεσκεπάζεται ο οικουμενισμός στη ρίζα του) και ακόμα ότι όλα αυτά που έγραψες, οι Άγιοι τα βίωσαν, όπως και εκατομμύρια απλοί πιστοί ανά τους αιώνες, που παρέδωσαν τον εαυτό τους και το θέλημά τους στον Κύριο. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να τα μάθουμε αλλά και να πραγματοποιηθούν τελικά και σ΄εμάς.Χρειάζεται αγώνας.
Δημοσίευση σχολίου